چقدر درک شدن دلنشین است،
این که گاهی دوستی،همدمی،همراهی باشد
که تو را بفهمد،
و بداند ک تو همیشه همان عشق آرام و صبوری
که گاهی بی حوصله می شود،
داد و فریاد راه می اندازد و همه را بهم می ریزد،
این که کسی باشد که بفهمد بی حوصلگی هایت از دلتنگی ست،از سر خستگی...
و ب جای ناراحت شدن و اخم کردن،
حرف هایت را به دل نگیرد و با محبت آرامت کند،
خوب است کسی باشد که تو را بپذیرد و کنارت باشد،
با همه ی بدی ها و بی حوصلگی هایت،
با تمام اعصاب خوردی ها و غر زدن هایت،
و یادش نرود که تو همان خوب همیشگی هستی،
که فقط کمی خسته شده
!!!!!!
